یو
مستند
صفر دو یک
-شبو بیدارم هنوزم میچکه جوهرم
میپاچه روو کاغذ میرسه نوبتم
بگو چقد میکشه طول دیده شه هنرم
احساس دارم گاهی بی حسه دوربرم
-سرپاس لش لمس تن کفه شهر
نیستش مشخص مقصده بعد
نوزده گرف تو تهران اسلحه دس
واسه هرکی خوندم کف زده تش
-میمونم با رپم حتی بدن حکمه تیرمو
تنومنده این درخت بزن قطره ریششو
نمیرسه زورت پس بفهم عمقه تیترمو
یه پروانه میخواستم که درک کنه پیلرو
-نره یادت خالقم رابطمو شاعرم
نیستش مشخص مقصده بعد
نوزده گرف تو تهران اسلحه دس
واسه هرکی خوندم کف زده تش
-میمونم با رپم حتی بدن حکمه تیرمو
تنومنده این درخت بزن قطره ریششو
نمیرسه زورت پس بفهم عمقه تیترمو
یه پروانه میخواستم که درک کنه پیلرو
-نره یادت خالقم رابطمو شاعرم
مستنده کارتلم بکس واردنو کاملن
صاعقنو راکتن هم ساکتنو عالمن
ماهرنو جالبن داش کاشفنو راغبن
-چی بگم علماس میخوای یه کم از زخمایی که خوردم بگم؟
اینا فقط رخه کارو میبینن نمیدونن چه مسیریو رفتیم
بگو شاید یه کم دستگیرشون شد داش
-یه پسره ساکت صبور، لاغر رپی چقر
فکره ساختن فردام و پرواز یه تک
-از مدرسه فرار ولی پیه هدفام صور
تا اینکه پریدم و کسی نرسید بهم
-نذاشتم سیاهی روم اثر کنه
هرچند جایه زخماش رویه تنم پره
-این عشقه که ماورایه تفکره
اما ادم بودن بالاترین توقعه
-نمیدونم شاید دوریم اَ همدیگه
کم نیار تو، برو جلو همین تقدیره
-نده فرداتو دسته سرنوشت
کم کن رویه هرکی، تورو دسه کم گرفت
-هرکی رسید جایی واسش جنگیده داش
جاده زیر پاته نگو از،. سختیه راه
-برو براش رسید وقته تکمیله کار
آینه رو ببین، بکن تصویه حساب