Mabade Taraneh

مرا به تن به لمس خود که روح من غزل شود

مرا بگیر در بغل که شکرت عسل شود

شراب شو لب مرا به می بکش هوس بده

جواب عشق را تو با شراب بوسه پس بده

لب از لبت شکفته شد شقایق آن خجل شدن

تمام دلبرندگان اسیر دست دل شدن

چه باد مست خود، ملاحتی به هم زدی

چه چشمه ی کرشمه ای، چه عشوه ای رقم زدی

چه زُلف عنبرینه ای چه چشم ساقیانه ای

چه قامت قرینه و چه معبد ترانه ای

چه زُلف عنبرینه ای چه چشم ساقیانه ای

چه قامت قرینه و چه معبد ترانه ای

شبیه شمس و مولوی می جنون به جان بده

مرا بگیر از من و مرا به من نشان بده

هوا بکش به روی خمره های مست قونیه

شراب را نهان بخر نهان بخور نهان بده

خوشا سرم که سرخوشم از این که عاشق منی

از این که لایق توام از این که لایق منی

چه زلف عنبرینه ای چه چشم ساقیانه ای

چه قامت قرینه باد چه معبد ترانه ای