Zire Paam

عجب بیزنس خفنی ، چه مغزی داری

آخرش استادی ، عمویی یا سلطانِ دودی

اصاً میگیری چی میگی خودت خمپاره سوتی

یه مشت اسکلِ هَوَل ک*

اون یکی دنبالِ نوتلا و ورقِ تُسته

اینجا ملت و بی پولی ا گشنگی میمیرن

و امثالِ تو واسه هر ک* شری میشینن

و قِصه میبافن به شکمِ رپ

تهِ لاش خوریش یارو میشه پسرّ بد

خب اگه بزنه سَر یکی به رزومه یِ کاری

میبینه دوره حقیقته از این دکورِ تجاری

بسه دست به قلم نشو ، این که ضربه زدن نشد

هر چی مینویسی پاره کن و خط بزن همشو

بعدش ، حساب نکنی اصلاً رو بُردت

پُست کن هشتگ مرکز رکورده

توو این بازی جدید و قدیمی فرق نمیکنه

وقتی یکی مثِ من عمو رو عمه میکنه

اینجا هر چی ک* بگی کسی شک نمیکنه

واسه پیشرفت تا دسته تخته میکنن

تو هم ، گاز بده اگه بلدی مشتی

یه کم زور بزن قول میدم ابدی تر شی

یا ا خودت واسه جوابه که Rate َم باشی !

حالا برو بریز فناتو توو پیجم لاشی

چقد جالب ، خدایی حال میدن

این نتل های قدیمی هنوز خوراکِ خوابیدنن

ابدی این رویه بود دنیا به *ا میرفت

ا مرکز نگاه کنی اینا کجایِ حاشیه َن ؟

یکی نوشت واسه بازخورد

یکی عاشقِ مُهرایِ لایِ پاسپورت

یکی میگیره یکی میگه چی میگه باز آه

یکی تیتیشه میگه طالبِ باشه لاشخور

با چمدون اومد از اونورِ آب

توو جامعه ای که نا میزونه همه جاش

با بکِ میزون و کلاه کپِ لبه دار

وای به حالِ مخاطبِ رپِ فارس

خوب نه اینجا شاید باشه یه کوچه تاریکو

بیاد پایین یادش میره موزه لوور پاریسو

کار نداریم بره هر کی به عشقش ولی

رپ این نیست قضیه رو کش مِش ندیم

این روزا کاری نداره هر کی رپ کنه

چی حس کردی از دردِ هم نوعت

پشتِ هر رولِ سنگینی لفظ پُره

همه چی مردمن ، چی داری ا خودت

رویا پردازی جذابه بی شک

اما بیزنس بسه یه کم واقعی تر

فلانی سَبکه ، فلانی اسمه

تو خوبی آره خب همه دروغو ساده میگن

همه ، خودتو قاضی کن کلاهتو که بهت نگن بده

غولت اذیت نشه

با اینکه اینجا کسی شک نمیکنه تَش فرد نمیکنه

این بازی یه روزی خودتو خسته میکنه

میدونم پیر شدی دآش ولی عشقشو داری

چه گُهی بودی که ما بخوایم شکلِ تو باشیم

پولِ حلال و خونه خلاف و خرجِ خُماری

تهش هم سفت میخ بکوبی رو فنِ جدایی

بلدی با همه خوابیدی تا مرد شی پاچی

همش لب و دهن توو تیمت چه نقشی داری

به جزغریزه یِ جنسیت چه حرفی داری

زندگیمون حاصلِ هیپ هاپ و شب بیداریم

رفیقاش هم که یه هزاری پاش نمیذارن

توو کارایِ خوبشون هم راش نمیدادن

واسه بالا رفتن اگه خواستی یه راه هست

بشین تا زیرِ پات علفِ نابی بکارم

مَلیجَک ( شخصیتی تاریخی) هدفِ ما رو درک نمیکنی

فقط گوشایِ اجتماع رو خسته میکنی

تو از اونا که چَک از یه بچه میخوری

جار میزنی گولاخو زدی بس نمیکنی؟

به مولا که نمیدونم چیه کار و سبکش

یه جا هفت تیر کِش بکن “م” شو مزه

یه روز سیس داره واسه حمایتِ غزه

تهش فیت بده با یه سری تیکه هرزه

خوبه که تیمش اینا رو بشنوه بشناسه

اون که میگه نا به کارِ کشوره

افتخارش اعتیاده انتظارش التیامه

بازتابِ باورایِ ماها بوده یک دفعه

چون ، کارایِ دُلی داری یه دنیا توو کارنامه

کلاً کذبی کرّ سهراب توو شاهنامه

میبری رپو خیابون این حرفا رو بگی

برو کمک خانمِ خونه ظرفا رو بشور

ما توو خیابونیم فراری ا لونه یِ پلیس

سرخیم با سیلی ولی نه مثِ گونه یِ گُلیت

با نوشته هاتون فقط میشه روحِ رپ سیاه

من باید بگیرم نفس ا قلمِ این جوجه رنگیا

به جا اینکه یه نهالی واسه فردا بکاریم

بیتو پُر نکنی تو با این حرفایِ خالی

به جا اینکه مرحمی رویِ زخما بذاری

ترکات همه بازاری ، همه حرفا تجاری

باشه گُنده الکی بدنش همش حجم

نخونه از آرزو هاش نزنه فقط حرف

مثِ تو که یه روز دورِ زمینای ورزش میدویی

یه روز سلطانِ دودی لغزش میکنی

من شعبه ام ا قدیمه نیستم پیسی

تو که غده نه بابا کیست هم نیستی

ما توو چشمات توو چشمات دلاره و پولکی پُره

من دلم پیش کوچه که اسیرِ توو رگی شده

ابدی اونیه که پشتِ میله اسیره

میکنه خدا خدا صبح نشه نمیره

نه شما مموش (قرتی) های بچه پاریس

دیگه موقعشه که بریزیم عینِ برگ پاییز

زیرِ پام

بابا اصاً تو خوب ، تو خیلی پولداری

تو خیلی خفنی

با همه خوبا و بچه معروفا و همه بچه خوبا هم دوستی

اصاً ایران نبود تو بودی ، رپ نبود تو بودی

ولی باید بری با جی جی بخونی

(با تیک تاک بخونی،خفن)

هه آره داداش

تیم تهِ تیمه ، گارده ، مرکز رکورد

سامان معراج ناطق

برو ک*رم