Omid Be Roozi Ke

امید به روزی که کارتون خوابا کارتونای نو داشته باشن از جنس آجر و گچ، چهارفصل نمونن تو این خیابونای گوه

امید به روزی که جز تاکسی ماشینی نباشه تو خیابون، همه مسافریم براورده شه آرزوی واکسی، همه کفشا باشن خاکی، مردم نباشن شاکی

امید به روزی که دزد و پلیس بشه یه بازی بازنشسته بشه قاضی

با یه لقمه نون و پنیرم بشه بسازی، عشقی که تو هیچ نون و بوقلمونی نمیشناسی

امید به روزی که بازم بشه خندید، نمی گم بد نباشه، نباشه که خوب هیچه ولی سنگینیشو رو ترازو واقعا بشه سنجید

امید به روزی که کم بشه خواننده غمگین

عجول نباش بن همیشه شیبارو میرن با دنده سنگین، دیوونه ها بیهارو نمیبینن، امید به روزی که لبخند یه دیوونرو راحت بشه فهمید!

ساعتا زخم می زنن این روزا، امید به روزی که ساعت بشه زخمی

امید که وحشی بشه رام، نه که رامم بشه وحشی

من از اون آدمای قدیمیم، سیاه سفید نیستم اما صمیمیم

با این که سادم بین عجیبا غریبم آدم عجیبیم

امید دارم به روزی که آرامش بده دستبند

تو بند دستای دوست آرایش بشه لبخند

هیچ گلوله ای آزارش به یه بچم، نرسه تو گوش سربازبخونن که آزاده بره وطن

امید به روزی که آدما همه کور رنگن تا میاد حرف از نژاد و پرچم، تو اخبار بگن ریشه فساد و کندن

بچهامون طرز استفاده از شمشیرو نفهمن، معنی سلاح کشتار جمعی و نفهمن

سیمای خواردار دیگه هیچ مرزیو نبندن

ببینیم دستا باغ و هدیه می دن هیچ گل قشنگیو نکندن

به بهونه اقتصاد چاه و حساب نغتی و نبندن

به اشتباه یه نفر یه کشور نشن تحقیر و نرنجن