Lalehzaar

میشه گاهی وقتا تووی کافه هاش

صدای خوشِ شاملو رو شنید

میدونم که توو دودِ اون کافه ها

هنو پچ پچ مردنِ تختیه

هنوزم یکی داره جار میزنه

که چهارشنبه ها روزِ خوش بختیه

نگو راه دوره نگو چاره نیست

چمدونِ دلتنگیامو بیار

نگو اون خیابون دیگه دود شد

همین فردا باید برم لاله زار

مگه میشه رویا رو از ما گرفت

مگه میشه این آرزوها رو کشت

گذشته گذشته ولی بعد از این

نگو میشه آینده یِ ما رو کشت

همین فردا باید برم لاله زار

جوونیم تووی اون خیابون گذشت

همه عمرمون تووی آتیش بود

کی گفته کی گفته که آسون گذشت

کی گفته کسی ما رو مثل یه مشق

تووی دفترِ روزگار خط نزد

کی گفته یه تفویم نفرین شده

به دنیای ما رنگِ وحشت نزد

منو از دلِ اون خیابون بپرس

منو از همون خاطراتِ عزیز

از اون روزگاری که خوشبختی رو میشد

دید تووی استکان روی میز

منو از صدای پُر از سرخوشیم

توو قبل از هجومِ شب و عربده

منو از همون لاله زاری بپرس

که دل واسه دیدنش لک زده

نگو راه دوره نگو چاره نیست

چمدونِ دلتنگیامو بیار

نگو اون خیابون دیگه دود شد

همین فردا باید برم لاله زار

مگه میشه رویا رو از ما گرفت

مگه میشه این آرزوها رو کشت

گذشته گذشته ولی بعد از این

نگو میشه آینده یِ ما رو کشت