Harir

از من به من نزدیکتری منو به خلسه میبری

به من نفس میبخشی و با معجزه برابری

لطافت حریره و نشونی تن توئه

مبهوت زیبایی شدن لحظه ی دیدن توئه

عصیانی و بی سرزمین کولی بی هدایتم

تن منو مرحم ببخش مهتاج استراحتم

شعر منو اندازه کن با اون طراوت صدات

منو دوباره تازه کن تو شستوشوی گریه هات

تا ساقه و ریشه رو مرمر و شیشه

با گلاب و آینه تو ذهنه همیشه

تو از تبار جنگلی سرسبزی و معطری

هر بوسه از تو نوبره تو لذت مکرری

ایثار رو دو چشمه ای پاکیزه و مطهری

مثل صداقت غزل بدیع و حیرت آوری

نفرین یه حباب و آب زخمی صخره و تگرگ

عمرم قد یه آه و من موندم تو پنجه های مرگ

دست نجات من تویی ای مهربون خانگی

بدون تو دنیای من محکومه به ویرانگی

تا ساقه و ریشه با دشنه و تیشه

تا غیبت سایه تو ظهر همیشه