Saghare Hasti

من همان اشک سرد آسمانم

نقش دردی به دیوار زمانم

بی سرانجام و بی نام و نشانم

چون غباری بجا از کاروانم

چون غباری بجا از کاروانم

تو ای ساغر هستی

به کامم ننشستی

نه دانم که چه بودی

نه دانم که چه هستی

تو ای ساغر هستی

به کامم ننشستی

نه دانم که چه بودی

نه دانم که چه هستی

تنهاترین تنها منم

سرگشته و رسوا منم

آه ای فلک ای آسمان

تا کی ستم بر عاشقان

بشنو تو فریاد مرا

آه ای خدای مهربان

عشق تو خوابی بود و بس

نقش سرابی بود و بس

این آمدن این رفتنم

رنج و عذابی بود و بس

ای فلک بازی چرخ تو نازم

بی گمان آمدم تا که ببازم

ای دریغا که شد چشم سیاهی

قبله گاه من و روی نمازم

تو ای ساغر هستی

به کامم ننشستی

نه دانم که چه بودی

نه دانم که چه هستی

تو ای ساغر هستی

به کامم ننشستی

نه دانم که چه بودی

نه دانم که چه هستی