Soroode Zan

که این وطن وطن شود

شباهنگام میان کوچه هاست

به در کوبد که نوبت شماست

برادرم که سنگر من است

چو سایه سار روشن است

دویدنش فراخ سینه اش

چو جان پناه و مامن است

بر تن شاهدان تازیانه میزنند

این ز جان خستگان پاره ی تن منند

به جای او به قلب من بزن

جهان ترانه می شود

امان بده ببوسمش به خون

که جاودانه می شود

بسته بالای سر گیسوان چه هیبتی ست

کشته اند هرکه را راوی جنایتی ست

سفر چرا؟ بمان و پس بگیر

ز جورشان نفس بگیر

بخوان که شهر سرود زن شود

که این وطن وطن شود