Majara

من اندوه شکستن در غروب فصل پاییزم

همیشه نیمه های شب پر از باران یکریزم

بین اندازه ی یک صید تن زخمی غم انگیزم

منم همگریه ی دلتنگی ابر بهاری ها

پر از احساس سوزش از تمام زخم کاری ها

امید ناامید از آخرین چشم انتظاری ها

ای ماجرای ناتمام من

زخم به دور از التیام من

تا می پری از روی بام من

دنیا نمی چرخد به کام من

ای دوستی بی دوام من

بدرودهای بی سلام من

ویرانی عشقت به نام من

قلبت چرا نبوده رام من

شبیه قطره های اشک خالص وقت شیدایی

صدای پای غم در کوچه ی رگبار تنهایی

منم در انتظارت گرچه می دانم نمی آیی

چنان بغض شکستم با دلی لبریز یکرنگی

غبار قاب عکسی مانده در مخروبه ای جنگی

پرم از خاطرات عاشقی در شهر دلتنگی