Tabe Dastat

داره این خونه مثِ من به تو عادت می کنه

بس که چشمای تورو هر شب عبادت می کنه

رو ضریحِ شونه هات بغضم و پرپر می کنم

توی دستای تو خوشبختی و باور می کنم

مثِ دریایی و من تو موجِ موی تو اسیر

عمقِ احساسم و با فاصله اندازه نگیر

تبِ دستای تورو به مرزِ بوسه می برم

وقتی که پیشِ منی من از خودم بی خبرم

وقتی ماتم به نگاهت عشق درگیرِ منه

توی آغوشِ تو بودن اوجِ تقدیرِ منه

بغضِ تنهاییم و جز رو به تو وا نمی کنم

تو که هستی جز خدا از همه توبه می کنم

مثِ دریایی و من تو موجِ موی تو اسیر

عمقِ احساسم و با فاصله اندازه نگیر

تبِ دستای تورو به مرزِ بوسه می برم

وقتی که پیشِ منی من از خودم بی خبرم