Darkoob

تو همون درختِ خشکی

منم اون دارکوبِ تنها

که صدای نوکِ خسته‌م

رسیده اونورِ دنیا

لحظه‌ها رُ می‌شمارم

تا سقوطِ قامتِ تو

که بدونِ تو بسازم

جنگلُ دوباره از نو

خستگی تو کارِ من نیست

اگه یکه، اگه تنهام

با خودت فکر نکنی که

از پسِ تو بر نمیام

نگا کن که دسته‌دسته

توی آسمون پرنده‌س

اون‌که از قفس نترسید

این روزا همون برنده‌س

کبک و هُدهُد و کبوتر

قُمری و جغد و قناری

همه شون می‌شن یه دارکوب

وقتی تو درختِ داری

بی‌صدا رو به سقوطی

تو که از سکوت می‌گفتی

نفسا تو سینه حبسه

تا تو از نفس بیفتی