Royaye Mahal

ترانه گوی قصه ها هوای دل آسمونی

بانوی خلوت شبم تو قحطی مهربونی

تندیس پاک معبدی یه لوهی مقدسی

چیزی از عالم نمی خوام وقتی با من هم نفسی

هم قدم جاده ی بغض اومدی تا هق هق من

با مردن دلم شدی یه آدم شکسته تر

تو شعله ی باورمی حتی توی سرمای برف

ناجی رمز بودنی از من نخواه تنها برم

با اینکه دوری از چشام شبیه رویای محال

رنگ نگاه پاک تو با منه هر جا تو خیال

غصه بگو برای من برای این زخمای سرد

تا دیگه از یادم بره تمام لحظه های درد

هم قدم جاده ی بغض اومدی تا هق هق من

با مردن دلم شدی یه آدم شکسته تر

تو شعله ی باورمی حتی توی سرمای برف

ناجی رمز بودنی از من نخواه تنها برم