Ashti

بهونه ی تورو میگیرن هم گلا هم باغبونشون

کبورترامون خیلی وقته خالیه ظرف آب و دونشون

تو که بودی مث بهار بود نفسات با همه فرق داشت

بیا ببین درخت قلبم تو که نیستی ریخته برگاش

من ببین چه قشنگ کردم

واسه تو چه لباسی تن کردم

تو دلم برات سفره پهن کردم بیا

من لبه یه تراس موندم

پیش گلدون پر یاس موندم

یکی بچینم گوشه ی موت بکارم بیا

یادمه که میگفتی کاشکی

تو این همه برام غرور نداشتی

حالا همون آدم مغرور داره میگه بیا آشتی

بیا پیش آسمونم بیمه کن تنها نمونم

دلو یه جوری بغلت بگیر که بلرزه همه جونم

من ببین چه قشنگ کردم