Nejat

خزون رفت ، کم کم هنو تو گوشام اذون هست

با آدما تو خاک ، صاف و راست و خوب ولی اونا رو راست نموندن

چپ تره روز قبل ، گندن ; بوی بده شهوت لونه کرده توش اون مثه

قبلا من ، ولی الان آرزوم مکه اس ، سجده رو به روی کعبه اش

توی شب

قبله جلو چشم ، با روحم هفت طبقه بچرخم

نه وقتی چرخه تو دست ، هم چروکه هم چرک ، هرچند

همیشه حرف میزدیم ، خندید وقتی شدم دستی که وصله به یتیم و فقیر

اینو کدوماتون میفهمین؟ بگو

کدوم یکی از غروبا خوب میشن؟ هیچ ، تو دست تو و من بر عکس ،

توشم سنگینه واسه برگشت

ببین

میونه این همه پنجره که بوی غم گرفته ، و دله همه تنگه

دیگه وقتشه جهت بده به سرنوشتت ، طرف خیری یا شر؟ که

خدا ، نگاش رو ماس ، نکن اشتباه انتخاب و منتظر باش

هدایت شه ، شخصی که داستانش رو مشکی نقش بسته