Begzar Azam

میدونی چرا؟ چون بد بختیا فقط واسه ما بود // ما شدیم پای لنگو سنگ جلو پامون

که هرکس به سمتم از بخته بد // خنجر زدش که از پشت به من

آره من وصلم به دردم // همه زخمام موندن بی مرهم

من یه کوهم باشم بازم من // تو این بازی بازم بازندم

ورس دو

این قصه تلخه اره خیلی وقته خب واقعیت همینه // روز خوش بود مگه چشمام نادیده بگیره

الانم که میبینی بدجوری خستم // از آدمای دورم که از خودم پست تر

که با منو روزگارم یه جوری وصلن // بی انصاف نه نبودم اصلا

منی که ندیدم خوشی تو گذر عمرم // من حتی از عشقمم رو دست خوردم

حالا چی مونده برام از رفیق بگم ؟ // نداشتش مرام یا که از مردم بگم

که مارو پس زدن // به زیرزمین بودنمون انگ بد زدن

ما که نخواستیم شما به ما بالو پر بدین // اصلا نخواستیم یه کوچولو مارو درک کنین

ولی چیزی که ندیدی به چشم تهمت نزن // به یه مشت حرف مفت دامن نزن

ما که گفتیم 100 بار شکستیم // از اول همین بودیمو هستیم

فرقی نکردیم بازم همینیم // از همه خوردیم که الان نقش زمینیم

پس تو بگو انتقام از کی بگیرم ؟ // منی که یه عمره با گریه خوابیدم

به عشق اونایی که تهمت زدن // قاضی حکم نداد گردن زدن

شاید راست میگنو اصلا من بدم // تو خوب باشو بیا بگذر ازم

نه واسه دردام مرهم نباش // فقط نمک رو زخمم نپاش