Mah Dokht

مه‌دخت فریبای پریوش تو کجایی

از من شده‌ای خسته و از عشق فراری

من پای تو ماندم که به اثبات رسانم

تو ماه‌ترین دختر این بوم و دیاری

بی گمان به گریه می‌رسم

نه نگو به تو نمیرسم

وایه من تو را ندارم

عطر تو برای من نفس

خانه ام بدونه تو قفس

نه نرو نمی‌گذارم

جان و دل می‌بری چون نشد خبری بی وفا، وفا نداری

می‌بری دل مرا ماه من بگو چرا قصد آمدن نداری

مه‌دخت فریبای پریوش تو کجایی

از من شده‌ای خسته و از عشق فراری

من پای تو ماندم که به اثبات رسانم

تو ماه‌ترین دختر این بوم و دیاری