

Song
·
4 mins 48 secs
·
Nov 28, 2014
یه صبحِ جمعه ی پائیز تو دیگه چشماتو بستی
خبر اینبار صحت داشت تو از سیاره مون رفتی
-دیدی توو آخرین کنسرت چقدر مردم باهات خوندن
سکوتت تلخ بود اما یه بار مردم به جات خوندن
-بخواب آروم گلِ بیتا صدات تا آ؛سمونا رفت
اونیکه اهلِ موندن بود خودش اینبارو تنها رفت
-دیگه دلواپست نیستیم ستاره روو زمین جاش نیست
شکسته قلبمون اما ستاره درد همراش نیست
-لالالالا یکی بود و هنوزم هست و میمونه
ولی از وقتیکه رفته تمام شهر بارونه
-با شوق و صبر تا آخر فقط با درد جنگیدی
یه ایران بدرفه ات کردن خودت بودی خودت دیدی
-یه دنیا خاطره مونده با تکرارِ هر آهنگت
صدات هست و همه با بغض عمیق و سخت دلتنگت
شکسته قلبمون اما ستاره درد همراش نیست
-لالالالا یکی بود و هنوزم هست و میمونه
ولی از وقتیکه رفته تمام شهر بارونه
-با شوق و صبر تا آخر فقط با درد جنگیدی
یه ایران بدرفه ات کردن خودت بودی خودت دیدی
-یه دنیا خاطره مونده با تکرارِ هر آهنگت
صدات هست و همه با بغض عمیق و سخت دلتنگت
-به جات یه صندلی خالی تووی تالار میلادِ
که عکس تو روی پرده اش بزرگ و صاف افتاده
-لالالالا صدای خوش ستاره کوچ تنهایی
تو و پرواز توو اوجت با یه کنسرت رویایی
-سفر خوش جاده ها هموار بدون میمونی تا آخر
مبارک باشه آغازت اگرچه سختِ این باور
-حالا خیلی کسا عشقو به آوازت بدهکارن
چه خوب شد خودت دیدی چقدر مردم دوسِت دارن
-یه صبح تلخِ پائیزی دلامون خونه ی غم شد
چون از فهرستِ کنسرتا صدای مرتضی کم شد