Niaz

زدم بر چهره ام سیلی که هرگز وا نشه مشتم

من آن خنجر به پهلویم که دردم را نمی گویم

به زیر ضربه های غم نیارم خم به ابرویم

مرا این گونه گر خواهی دلت را اشیانم کن

من آن نشکستنی هستم بیا و امتحانم کن بیا و امتحانم کن

غرور ای ناجی حرمت تو با من پا-به-پایی کن

به هنگام سقوط من تو در من خود نمایی کن

من آن خورشید زر پوشم که با ظلمت نمی جوشم

بجز آغوش دریا را نمی گیرم در آغوشم

مرا اینگونه گر خواهی دلت را اشیانم کن

من آن نشکستنی هستم بیا و امتحانم کن بیا و امتحانم کن

من آن دیوان پربارم که در خود واژه ها دارم

درون دشت اندیشه به غیر از گل نمیکارم

من آن ابر بهارانم که از خاشاک بیزارم

به جز بر چهره گلها نمی گریم نمی بارم

نیازو تو خودم کشتم که هرگز تا نشه پشتم

زدم بر چهره ام سیلی که هرگز وا نشه مشتم

من آن خنجر به پهلویم که دردم را نمی گویم

به زیر ضربه های غم نیارم خم به ابرویم