Donyaye Bi Rahm

من بیقرارم

من بیقرارم

این رسم روزگار است

ای آخرین یار

ای آخرین پناه

خدانگهدار

دنیا وفا ندارد

رفتن به ناچار

تقدیر تلخ ماست

خدانگهدار

نمی‌دانم چه کردم

که این شد سرنوشتم

از آن روزی که رفتی

جهنم شد بهشتم

من بی تو خسته‌ام، آرام جان

پژمرده باغ دل، در این خزان

ای زخم بی‌مرهم

من و تو دور از هم

چه بی‌پناهیم

از حال ما کسی خبر نداشت

حتی دعایمان اثر نداشت

ای چاره‌ی کارم

ما لحظه‌ای بی‌هم

نمی‌توانیم

دنیای بی رحم

دیدی چه کردی

من رفتم از یاد

او رفته از دست

با ما چه کردی؟

دنیای بی‌رحم

کو آشنایم

تا کی جدایی؟

تا کی صبوری؟

من بیقرارم

من بیقرارم

این رسم روزگار است

ای آخرین یار

ای آخرین پناه

خدانگهدار

دنیا وفا ندارد

رفتن به ناچار

تقدیر تلخ ماست

خدانگهدار

نمی‌دانم چه کردم

که این شد سرنوشتم

از آن روزی که رفتی

جهنم شد بهشتم