Sooratak

کجاست اون خنده های کوچیک

بپرس از قاب عکس رو میز

چقد یه دفعه ریختیم بهم هی ریختیم بهمش

یه صورتک رو صورتامون

همش فرار از اشتبامون

بخار بارون رو شیشستو بارون همیشس با غمش

تو ذهن من تو جا گذاشتی یه مشت از خاطراتمونو

تو نیستی من چرا بمونم

چجوری سر کنم جنونو

تو این خیابونای تاریک

زیادن آدمای تنها

کجای این شب شلوغی

صدامو میشنوی از اینجا

یه کابوس بغل کرده شب هامو

نیستی نمیبینم فردامو

باور نکردم این تنها شدنو

میترسم از این حال سردرگم خستم

همین بارو درکم کن