Shomal

بیا بازم مث قدیم با هم ‌دیگه بریم شمال

دلم گرفته ، راضیم به این خیالای محال

منو به بر ، تا آخر جاده‌ی چالوس به برم

تا شیشه‌ی بارونی ِ خیس ِ اتوبوس به برم

تا جای پات رو ماسه‌ی داغ مُتل قو به برم

تا آخرین دل هُره‌ی نگاه آهو به برم

منو به بر تا گم شدن تو اون چشای بی‌ قرار

تا ساختن قصر شنی رو ساحل دریا کنار

دلم پُره بی آ بازم با هم ‌دیگه به ریم سفر

جای ما اون‌جا خالی ِ من و به بر ، من و به بر

یه عمر ِ جاده‌ی شمال منتظر عبور ماس

نمی‌دونه یکی از اون دو تا قناری بی ‌صداس

یادش به خیر لحظه‌ای که چشمای ما دریا رو دید

نور چراغ زنبوری ، رستوران اسب سفید