Ey Del

ای دل شکایت ها مکن

تا نشنود دلدار من

ای دل نمیترسی مگر

از یار بی زنهار من

ای مرو از در خون من

در اشک چون جیحون من

نشنیده ای شب تا سحر

آن ناله های زار من

اندازه ی خود را بدان

نامی مبر زین گل ستان

این بس نباشد خود تو را

کگه شوی از خار من

ای دل مرو در خون من

در اشک چون جیحون من

نشنیده ای شب تا سحر

آن ناله های زار من

یادت نمی آید که او

میکرد روزی گفتگو

میگفت بس دیگر مکن

اندیشه ی گلزار من