Pooste Shir

برای لمس تن عشق

کسی باید باشه باید

که سر خستگیاتو

به روی سینه بگیره

برای دلواپسی هات

واسه سادگیت بمیره

قلب تو قلب پرنده

پوستت اما پوست شیر

زندون تنو رها کن

ای پرنده پر بگیر

حرف تنهایی قدیمی

اما تلخ و سینه سوزه

اولین و آخرین حرف

حرف هر روز و هنوزه

تنهایی شاید یه راهه

راهیه تا بی نهایت

قصه ی همیشه تکرار

هجرت و هجرت و هجرت

اما تو این راه که همراه

جز هجوم خار و خس نیست

کسی شاید باشه شاید

کسی که دستاش قفس نیست

قلب تو قلب پرنده

پوستت اما پوست شیر

زندون تن و رها کن

ای پرنده پر بگیر