Safar

تو ای با دشمن من دوست

صداقت را سپر کردی

چه آسان گم شدی در خود

چه درد آور سفر کردی

خدا این راه گم کرده

که از شیطان تهی تر بود

تورا خواند و تو هم رفتی

که حرفش حرف آخر بود

خدای تو به سحر خواب

به تو بیگانگی آموخت

غم دور از تو پوسیدن

مرا در خویشتن می سوخت

تو ساده دل ندانستی

خدای تو دروغین بود

تنی خاکی و درمانده

خدای تو فقط این بود

تو ای با دشمن من دوست

صداقت را سپر کردی

چه آسان گم شدی در خود

چه درد آور سفر کردی

چنین زخمی که من خوردم

نه از بیگانه از خویش است

هراسم نیست از مردن

ولی مرگ تو در پیش است

شب رفتن تو را دیدم

ولی انگار در کابوس

فقط تصویری از تو بود

تو را نشناختم افسوس

کسی هرگز به فکر ما

نبود و نیست ای هم درد

برای مرگ این قصه

کسی گریه نخواهد کرد