

Song
·
6 mins 20 secs
·
Dec 12, 2013
یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز حجرش به فغانم به فغانم
-ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من نتوانم نتوانم نتوانم
-من غرق گناهم، تو عذر گناهی
روزو شبم را، تو چو مهری تو چو ماهی
چه شود گر مرا رهانی ز سیاهی
-چون باده به جوشم، در جوش و خروشم
من سر زلفت به دو عالم نفروشم
روزو شبم را، تو چو مهری تو چو ماهی
-یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز حجرش به فغانم به فغانم
-چه شود گر مرا رهانی ز سیاهی
-چون باده به جوشم، در جوش و خروشم
من سر زلفت به دو عالم نفروشم
روزو شبم را، تو چو مهری تو چو ماهی
-یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز حجرش به فغانم به فغانم
-ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من نتوانم نتوانم نتوانم
-همه شب بر ماه و پروین نگرم
مگر آید رخسارت در نظرم
چه بگویم، چه بگویم، به که بگویم این راز
غمم این بس، که مرا کس، نبود دمساز
-یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز هجرش به فغانم به فغانم
-ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من نتوانم نتوانم نتوانم