To Ey Pari Kojaei

شبی که آواز نی تو شنیدم چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لب چشمه رسیدم نشانه‌ای از نی و نغمه ندیدم

توای پری کجایی؟ که رخ نمی‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌گشایی

من همه جا، پی تو گشته‌ام از مه و مهر، نشان گرفته‌ام

بوی تو را، ز گل شنیده‌ام دامن گل، از آن گرفته‌ام

توای پری کجایی؟ که رخ نمی‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌گشایی

دل من، سرگشته تو نفسم، آغشته تو

به باغ رؤیاها، چو گلت بویم در آب و آئینه، چو مهت جویم

توای پری کجایی؟

در این شب یلدا، ز پی‌ات پویم به خواب و بیداری، سخنت گویم

توای پری کجایی؟

مه و ستاره درد من می‌دانند که همچو من پی تو سرگردانند

شبی کنار چشمه پیدا شو میان اشک من چو گل وا شو

توای پری کجایی؟ که رخ نمی‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌گشایی