Pele Barghi

از رو پلِ هوایی رد میشم،دریا کنارِ این اتوبانه،انگار داره خواب میبینه که مسته و این شهر دیوونه

پایین الان اوجِ ترافیکِ میگن هوا خیلی بده امروز،من بیخیالِ این هوا میشم رد میشم از این ماجرا هر روز

از رو پلِ هوایی ماشینا اندازه اسباب بازی ان،راننده ها به گپ زدن یا بحث با یه پلیسِ خسته راضی اند

تو کوچه های طرحِ ماروپله برج ها شبیهمنچ میمونند،هی میرسند بالا و بالاتر با مارها آواز میخونند

این فکرهای لااُبالی رو دریای مواج خیالی رو قایق سواری تو اتوبانُ بحران آب احتمالی رو،میپاشه همش روی چراغ قرمز رد میشم از سدِ پلیسِ راه،من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کُره ی ماه

بارون میاد تو میدونِ اصلی ،گل با حلزون عکس میگیره،یه گَله آهو رد میشن از باد،با رنگ های روشن و تیره

هر روز پارو میزنم اینجا رو بستر سیمانیِپسرسخت،مرغ های دریایی میان سمتم،سمتِ همین دیوونه ی خوشبخت

سیگارِ من مِه میشه روی پل،تصویر ها تو مِه فرو میرن دریا رو پوست شهر خوابیده،گنجشکها یهو اوج میگیرند،قایق سواری توی رویاهام،اسم تو روی صفحه گوشی ،من رو نجاتم میده از بحران از روزهای تلخِ خاموشی

این فکرهای لااُبالی رو دریای مواج خیالی رو قایق سواری تو اتوبانُ بحران آب احتمالی رو،میپاشه همش روی چراغ قرمز رد میشم از سدِ پلیسِ راه،من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کُره ی ماه