Vasiat Nameh

رفیق نئشه ، رفیق مست ، شریک خنده ، طبیب درد ، حتی حرف تلخ ، امید خط فتح جنگ

اهورا مزدا ، الله ، لرد پدر ، حس برتر ، خدای باد و آتیش اونایی که توی قصه هستن

هر کی به طریقی باش آشناست ، پولدار ، فقیر ، حتی قاتلی که توی بازداشگاست

نه کار به دینت ، نه ایمان ، نه عقیدت دارم

تا اینجا هرچی شنیدی سر فصل یه وصیت نامه است

بشین که وصیت دارم

ورس 2

این آخرین ورقِ زیر دستم

امیرم ، به خودم اعتماد دارم حرفام ، به گوش اهلش میرسن ، پس

اگه گاهی بد بودم ، مگه حس میشه کمبودم ، اگه مغرورم ، یا سگ بودم من

زخمیه سر صورتم ، همش از رو اعتماد اشتباه آدمای دورمه مَرد

به هرکی که دست دوستی دادیم رگو با ژیلت دو لبه زد

مارو دو دَرِ کرد و خوردم به سنگ ، خیلی وقته چیزی حس نمی کنم

گوش بده ، شاید بتونی بفهمی این وصیت یه مُرده است پسر ، از من به تو

هر چیزی مُزدی داره تو دنیا ، هرچی گُل میکاری تو رویات ، میشه علف هرز

مشکلات شروع میشن هر صبح باز ، باز میشی درگیر بحران

همه گُمرات میکنن ، تو مسیر هدف سخت

معلم خوبیه سختی ، یاد میده بهت ، سخت بودنو

جلو دشمنا سد بودنو ، نفرت ، دل سنگ بودنو

یاد میده ، فرق بین فقرو زرقو برقو روزای تلخو شیرین هر عمر

واسه چیزی که میخوای جنگو لبخند ، در اعزای طعم تلخ الکل

جرمه حرفه حقو ، چیزی که به ما نرسیدو سگ خورد

اینا حرفای منه ، دوازده تا دیگه هست تو آلبوم ، حال نمیکنی رد کن

ولی ؛ خطای آخره ورقه ، ترس از این که پا نده کلمه ، راه نره قلمه

روی خط تک تک حرفام بو بِدن ، بوی ترس ، بوی مرگ ، بوی حسرت

نیست اصلا توی مغزم ، می نویسم تا میتپه قلبم

تمام داراییم رپمه ، اینم مجانی میدم بفهم مَرد

جای ما هرکی بود ، زیر فشار مافیا بازی و جو رپ تلف میشد

غرور ترک می خورد ، هدف می مُرد

حکم ما ، شد سکوت ، سکوت ، سکوت ، هرچی شد

یه چیزایی شنیدی اما ندیدی روزای برفیشو ، نه

من حُکمو میشکنم ، فریاد میزنم زنده ام

اگه دنیا امتحانم باشه لغش ، بذار بیست ندن بهم

من که جز صدام ، چیزی نمیمونه بعد مرگم

یاد کن از من

بگو بخیر ، یاد رفیقی که تمام عمرو راه و برعکس رفت

چاله ها رو پر کرد ، که نزارم حتی پام و غلط من

اوترو

و اینجا ایستگاه آخر است

برای من ، برای تو ، برای شعر و حتی برای عمر