Refigh

نمیشناسیم از بس که زخم خورده تنم

نمیشناسم اما منم سلام رفیق

سلامتی تو را فریاد میزند آن کس

که زهرش ریخته چشمش درون جام رفیق

میان شعله ی عشقی‌ که نیست میسوزد

شناسنامه ی یک عهد بی‌ دوام رفیق

چو ابر غرش ما حکم بغضو باران است

رسیده فصل گریه‌های ناتمام رفیق

دلم گرفته از این شهر، شهر بی‌ مرام رفیق

از این جماعت در فکر انتقام رفیق

کجای این شب، شب بی‌ اعتبار گریه کنم

به روی امنیت شانه امنیت کدام رفیق

نگو غریبه غمت را چرا نمی فهمد

که حال روز تو را آشنا نمی فهمد

چه شرح میدهی‌ احوال نابسامان را

که هر که که بغض ندارد تو را نمیفهمد

به یادگار بماند گلایه ام به شما